آخرین مطالب
امکانات وب
در علوم فنی و مهندسی، نوع برخورد با هر پدیده ای از جمله «شهر» بر اساس روش ها و نگرش های «علوم طبیعی» است، شهر در این نگرش، به مثابه یک «پدیده مصنوع» پنداشته می شود و تبعا مسئله یا مسائل آن نیز در چنین چارچوبی تشخیص داده می شود.
به عنوان مثال یک «مهندس عمران» معمولا مسائل شهر را، مسائل فنی مربوط به احداث پلها، ساختمان ها یا نهایت ترافیک راههای شهر تشخیص می دهد. یا یک مهندس ترافیک، عدم کفایت سطح معابر، ناکارامدی تقاطع ها، عدم کفایت حمل و نقل عمومی و از این قبیل را به عنوان مسائل شهر می فهمد.
این نگرش، پدیده شهر را به شدت به امور پیش پا افتاده و صرفا حیث فیزیکال آن تقلیل می دهد و «زندگی» انسانی شهر را به طور کلی قلم می گیرد.
با توجه به حضور مهندسان در مناصب «تصمیم گیری برای شهر» و تخصیص اعتبارات و منابع به دست آنها و اینکه اولویت اقدامات مدیریت شهری می بایست رسیدگی به چه مسائلی باشد؛ طرح این سوال ضروری است که چرا متخصصین علوم فنی و مهندسی، «پدیده شهر» را اینگونه تقلیل یافته و پیش پا افتاده می فهمند.. در واقع ایراد کار از کجاست..
یکی از نقل قول های مهم در خصوص نسبت فلسفه با علوم بخصوص علوم اثبات گرا، این است، که هیچ رشته علمی نمی تواند از درون خود، به خود اندیشه کند، و تنها با پای بیرون گذاردن از قلمرو خود و ورود به ساحت اندیشه فلسفی است که چنین امکانی فراهم می گردد.
ازین رو، یکی از نقایص مهم علوم فنی و مهندسی در کشور ما، فقدان آموزش و فکر فلسفی است. در این علوم، «فهم پدیده ها» از تفکر بر آنها رخ نمی دهد؛ بلکه بصورت پیشینی و تقلیدی، پذیرفته می شود.
علوم فنی و مهندسی نیاز به فکر فلسفی در خصوص مداقه مجدد در مفاهیم دارند. فهم متخصصین این علوم از پدیده هایی چون شهر، خانه، خیابان و... نیاز به تجدید نظر جدی دارد. آن ها می بایست فهم پیشینی خود راجع به امور را واکاوی نموده و تشخیص دهند که چه پیش فرض هایی بر آن فهم ها حاکم است و چگونه باید در آنها تجدید نظر نمایند.
اینکه شهر «چگونه فهمیده می شود»، مهم ترین پایه برای تشخیص مسائل آن است و فکر فلسفی برای مداقه در این امر، ضرورتی انكار ناپذیر است.
برچسب : نویسنده : hassansaba12131415 بازدید : 127